PORTAKALLI KEK
Fırına kek attım.Saatini de ayarladım. Pişince, haber verecek ama yine de ayrılamıyorum başından, çünkü koku alamıyorum.Çırptığım yumurta ve şeker beyaza döndüğünde, yağ , süt, un, kabartma tozu, vanilya, hatta miss gibi portakal kabuğu eklediğimde bile , koku alamadım.Gözüm fırında.Mutfak masasında,mor menekşenin olduğu tarafa oturdum.Gelen mesajları okuyorum.
” Selam Öykücüğüm ne haber”
diye bir mesaj.Ooo diyorum. Uzun süren sessizlik bozulmuş, kendi kendine gidip,kendi kendine gelinmiş.Gece gece Öyküye Selam verilmiş!Bak kızım Öykü, yumurtalar kırıldı. Birazdan geliş sebebi de şeker olur çırpılır. İstekleri, un olur süt olur yağ olur.Tatlı sözü vanilya.Yüz vermen kabartma tozu olur, sabrını yine taşırır dedim kendime.Portakala gerek olmadan kokusunu aldım gidişatın. Üzüldüm de aslında biraz.Keşke şans vermeye değeceğine inandığım biri olsaydı.Belki o zaman her şey farklı olabilirdi.
Sebepsizce,açıklamasız giden, sizi yok sayan insanlar.Peşinden gideceğinizi zannedenler, birçok sebeple gelebilirler. Iyi niyetli olmanız,bazı durumların kokusunu almadığınız anlamına gelir mi?Bildiğiniz seylerin olması ama birşey söylememeniz olanları yok sayar mı?Küsmemek, engellememek… yeniden görüşebiliriz anlamına mı gelir?Arka arkaya düşen mesajlar, bir kere gözden, kalpten düşen birisinin davranışını unutturur mu?Bir taraftan msj, bir taraftan fırın çağırıyor. Mesaj sesi mi?Fırının sesi mi? Tabiki fırının sesi.Üzerinden çıkan dumanlarla kekimi fırından alırken; Bak kızım Öykü,1dilim kek ye yanınada demli bir çay iç saatinde bugünlük önemi olmayı versin diyorum kendi kendime…
ÖYKÜ ORAKCI
